Beleggen is een zero-sum game

Beleggen vóór kosten is een zero-sum game en na kosten een verliesgevende activiteit. Vóór kosten zijn er evenveel winnaars als verliezers ten opzichte van de markt, na kosten zijn er meer verliezers dan winnaars.

Normale verdeling
Uit onderzoek blijkt dat de rendementen (vóór kosten) van grote groepen beleggers een min of meer ‘normale verdeling’ hebben. Een normale verdeling in de wiskunde is een verdeling die een klokvormige grafiek geeft. Dit laat zien dat de meeste beleggers kleine plussen en minnen rond het marktgemiddelde scoren. Grotere afwijkingen zijn zeldzamer dan kleinere afwijkingen. De kans dat een belegger een of twee procent winst of verlies maakt is vele malen groter dan de kans op een winst of verlies van bijvoorbeeld 10%. Zo ontstaat een klokvormige grafiek. 

Wanneer de rendementen worden gecorrigeerd voor kosten (die er in de praktijk natuurlijk altijd zijn) dan schuift de klokvormige curve naar links. Alle rendementen worden namelijk minder na aftrek van kosten. Het gevolg is dat, na kosten, slechts een minderheid van de beleggers het marktgemiddelde verslaat. Kortom, er zijn meer beleggers die het slechter doen dan de markt dan beleggers die het beter doen. Hoe hoger de kosten, hoe minder mensen er overblijven die de markt verslaan. De beleggingskosten zijn een soort hindernis waar je als belegger eerst overheen moet voordat je winst gaat maken. Dit betekent dat er na aftrek van kosten meer verliezers dan winnaars zijn op de beurs (als we het marktconforme rendement als winst-noch-verlies definiëren).

Indexbeleggers versus actieve beleggers

Er is nog een conclusie te trekken: indexbeleggers verslaan als groep actieve beleggers. Dat komt omdat indexbeleggers minder kosten maken dan actieve beleggers. De meeste onderzoeken laten zien dat circa 20% van de actieve beleggers het beter doet dan indexbeleggers en dat 80% van de actieve beleggers minder rendement maakt dan indexbeleggers.